HISTORIA
Kyūdō, z japońskiego oznaczająca “drogę łuku” to tradycyjne łucznictwo japońskie z korzeniami sięgającymi okresu Yayoi (300 p. n. e. – 300 n. e.). To właśnie z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o asymetrycznych łukach.
W czasie epoki samurajów łuk stał się jedną z broni, w której szkolili się wojownicy. W 1192 r., Yoritomo no Minamoto, który założył shogunat Kamakura, wskazał, że samuraj powinien dążyć do duchowej doskonałości między innymi poprzez opanowanie łucznictwa konnego.
W XVI w. nastąpiło stopniowe odejście od łuków na rzecz broni palnej, którą przywieźli ze sobą Portugalczycy. I choć łuk był celniejszy oraz szybszy, to czas potrzebny na wyszkolenie łucznika był nieporównywalnie dłuższy, niż w przypadku obsługi japońskiej broni palnej, tanegashima.
W połowie XX w. nastąpiło skodyfikowanie wielu różnych szkół w jeden, wspólny ceremoniał. W tym samym czasie Japońska Federacja Kyūdō (ANKF) wydała pierwszy, i póki co jedyny, podręcznik – Kyūdō Kyōhon.
W 1951 r. ponownie wydano zgodę na praktykowanie kyūdō w szkołach, natomiast w 1967 r. włączono je w podstawowy program liceów.
Do dzisiejszego dnia przetrwało kilkanaście styli, które są ćwiczone na całym świecie obok ujednoliconej formy ANKF. Są to między innymi Ogasawara-ryū , Heki- ryū, czy Honda- ryū. To właśnie ten ostatni styl ćwiczony jest na zajęciach w naszej sekcji.
SPRZĘT / EKWIPUNEK
YUMI
弓
Asymetryczny łuk japoński, którego długość mierzy ponad dwa metry (212 – 245 cm) i jest dostosowana do wzrostu łucznika. Tradycyjnie łuki były wykonywane z bambusa, lecz ze względu na trudność w dbaniu o nie, dzisiaj bardziej popularne są łuki wykonane z kevlaru, włókna szklanego, czy włókna węglowego.
Również cięciwy różnią się materiałem, z którego są wykonane – od naturalnych cięciw konopnych, do pełni syntetycznych.
YUGAKE
弽
W kyudo uzywa się specjalnych, najczęściej wykonanych z jeleniej skóry, rękawic. Poszczególne rękawice różnią się od siebie twardością oraz ilością palców.
YA
矢
Strzały tradycyjnie wykonywano z bambusowych promieni, z lotkami z piór orlich i jastrzębich. Aktualnie część łuczników decyduje się na strzały aluminiowe, a lotki nie mogą być pozyskiwane z zagrożonych, lub objętych ochroną, gatunków ptaków. Podobnie, jak w przypadku yumi, długość strzał dostosowana jest do łucznika.
Żródła: